برآوردی از دورکاری برای نمونه ای از کارکنان دولتی

پیشرفت وسیع و سریع فناوری، آثار گوناگونی بر عرصه های مختلف جوامع بشری، از جمله روش های انجام کار و وظایف شغلی داشته است. دورکاری از جمله روش های نوین انجام کار است که مزایای گوناگونی در سطح فردی و سازمانی دارد. هدف مقاله حاضر، برآوردی عملی از دورکاری با توجه به ویژگی های شغلی، به ویژه پست و واحد سازمانی آنهاست که از گام های بنیانی و حساس در فرایند برنامه ریزی دورکاری می باشد. پس از مرور مطالعات پیشین، درباره روش پیشنهادی، روش گردآوری داده ها، نمونه آماری و فرایند پرسشگری صحبت می شود. نتایج مطالعه، بیانگر مناسب بودن 66/1 روز دورکاری در هفته، برای کل افراد نمونه در بخش دولتی است. همچنین نتایج نشان می دهند که حداقل 1 روز دورکاری در هفته برای هر واحد سازمانی، مناسب و امکان پذیر است.